HAPPY MIND
Bulimia
(żarłoczn0ść psychiczna)
źródło do zdjęcia: <a href="https://www.freepik.com/free-vector/low-self-esteem-concept-illustration_14566881.htm#query=eating%20disorder&position=12&from_view=search&track=sph">Image by storyset</a> on Freepik
Opis choroby
Bulimia, inaczej żarłoczność psychiczna, podobnie jak anoreksja, jest poważnym, zagrażającym życiu człowieka zaburzeniem na tle psychicznym. Należy do najczęstszych i najpopularniejszych zaburzeń odżywiania. Zachowania charakterystyczne dla bulimii, związane są z nieustanną kontrolą masy ciała - cała uwaga bulimika/czki skupiona jest wokół jedzenia i tego, aby nie przytył.
Bulimia łączy się jednak z zupełną utratą kontroli w kwestii jedzenia. Osoby z tym zaburzeniem doświadczają napadów objadania się, pochłaniając ogromne ilości pożywienia, w bardzo krótkim czasie - chorzy są w stanie spożyć kilka tysięcy kalorii w ciągu godziny. Po napadzie charakterystyczne jest odczuwane poczucie wstydu i wyrzuty sumienia, związane z potrzebą, pozbycia się przyjętego wcześniej pokarmu - odbywa się to niestety w bardzo niezdrowy sposób.
By usunąć spożyte kalorie i zapobiec zwiększeniu masy ciała, osoby z bulimią stosują różne metody, między innymi wywołują wymioty, stosują substancje przeczyszczające, lewatywy czy diuretyki, czyli leki moczopędne. Oprócz tego, chorzy mogą stosować w tym celu restrykcyjne diety lub intensywne ćwiczenia fizyczne. Prowokowanie wymiotów czy środki przeczyszczające powodują, że i tak duża część kalorii się wchłania, dlatego też osoby chorujące na bulimię mają z reguły normalną, zdrową wagę lub przy górnej granicy normy. To sprawia, że rozpoznanie u kogoś choroby może być naprawdę ciężkie.
Takie cykle łączące kompulsywne jedzenie, a następnie przeczyszczanie się, odbywają się często kilka razy w tygodniu, czasem nawet codziennie.
Bulimia, tak jak anoreksja, występuje dużo częściej u kobiet niż u mężczyzn (co nie znaczy, że ich ten problem nie dotyka). Statystycznie jednak, pierwsze jej objawy obserwuje się później niż ma to miejsce w wypadku anoreksji.
Po czym rozpoznać chorobę u siebie bądź bliskich?
-
osoba chora zjada ogromne porcje jedzenia, przy czym jej waga się nie zmienia,
-
brak kontroli przy napadach objadania się - osoba chora nie może się opanować. Skończy jeść dopiero, aż poczuje fizyczny ból spowodowany przejedzeniem,
-
unikanie wspólnych posiłków, zasłanianie się wymówkami (mówiąc, że jadło się wcześniej, lub nie jest się głodnym),
-
nieustanne ważenie się - kontrola nad swoją masą ciała,
-
albo głodówki, albo obżarstwo -osoba cierpiąca na bulimię popada ze skrajności w skrajność i rzadko kiedy je normalnej wielkości posiłki
-
niechęć do rozmów o jedzeniu i unikanie tego tematu, sekrety odnośnie nawyków żywieniowych - chory je, kiedy inni nie widzą, wszystko trzyma w tajemnicy,
-
eliminacja produktów wysokokalorycznych z diety,
-
chodzenie do łazienki tuż po posiłku - osoba chora idzie się "oczyścić" z przyjętych kalorii, wywołując u siebie wymioty, stosując środki przeczyszczające i moczopędne oraz lewatywy,
-
zapach wymiocin, który czuć od osób chorujących na bulimię oraz roznoszący się w toalecie.
-
stosowanie intensywnych ćwiczeń fizycznych, by spalić przyjęte kalorie,
-
osłabione i łamliwe włosy oraz paznokcie,
-
blada, zmęczona cera
-
policzki napuchnięte od częstego wymiotowania
-
odciski albo blizny na nadgarstkach, od wkładania dłoni do gardła podczas wywoływania wymiotów,
-
przebarwienia na zębach (przez działanie kwasów żołądkowych, które często dostają się do jamy ustnej podczas wywoływania wymiotów),
-
regularne, aczkolwiek nie duże wahania wagi, przez naprzemienne okresy objadania się i przeczyszczenia organizmu,
-
szybkie zmiany nastrojów, nie panuje nad emocjami
-
przesadne skupianie uwagi na swoim ciele