• Przy rozwoju zaburzeń odżywiania, nasze środowisko i kultura w której się wychowujemy gra kluczową rolę. Prezentowany kanon piękna i definicja idealnej sylwetki kładzie na nas ogromną presje. Wiele osób, odstając od niego mniej lub bardziej, odczuwa niezadowolenie z własnego ciała, myślą, że są przez to gorsi od innych. Czują silną potrzebę wpasowania się w panujące standardy, przekonani, że tylko w ten sposób mogą być szczęśliwi. 

• Social media to naprawdę temat rzeka. Ściśle wiąże się on z poprzednim punktem - media społecznościowe, które w dzisiejszych czasach często rządzą naszą codziennością, doskonale sprawdzają się w przekazywaniu przekłamanych, a dla wielu krzywdzących treści. Wywierają presję, ukazując perfekcyjne sylwetki i wzorowy tryb życia. Wiele odbiorców, szczególnie tych młodszych, nie potrafi rozróżnić tego co prawdziwe, a co nieco naciągnięte - biorą przykład z tego, co widzą i oglądają w internecie, często rozwijając w sobie wiele niezdrowych przekonań. 

• Przekonania rodzinne oraz dyskusje dotyczące wagi i jedzenia.

• Szkodliwe wzorce, postawy i nawyki żywieniowe zaczerpnięte z domu, zaobserwowane u rodziców.

• Nadmierne skupianie się rodziców na masie ciała - zarówno swojej, jak i swojego dziecka.

• Nadopiekuńczość, bycie kontrolowanym przez rodziców na każdym swoim kroku - wówczas rozwój zaburzeń odżywiania może rozwinąć się jako swego rodzaju bunt. Dziecko jest kontrolowane i zależne od opiekuna w każdym aspekcie swojego życia, więc traktuje to jako jedyną sferę, w której może zdobyć autonomiczność i mieć poczucie kontroli.

• Włączanie dzieci w konflikty małżeńskie.

• (Częściej przy bulimii) Burzliwe rozwiązywanie konfliktów rodzinnych.

• (Częściej przy anoreksji) Przemilczanie spraw, nierozwiązywanie konfliktów rodzinnych i unikanie konfrontacji, bagatelizowanie problemów (ma to często znaczenie przy leczeniu anoreksji - rodzina może ignorować problem, pozwalać na jego istnienie).

• Sztywność relacji.

• Niebezpieczny czynnik, poważnie zwiększający ryzyko rozwoju zaburzeń odżywiania. Spowodować go może na przykład przeprowadzka, ważne spotkanie, zmiana szkoły czy poważna kłótnia. Silny i przewlekły, przyczynia się do zmian apetytu, często jego drastycznego spadku - osoba przestaje jeść. Bywa jednak też całkowicie na odwrót - wiele osób ma tendencje do "zajadania stresu". Wówczas może wystąpić napad obżarstwa, co później już łatwo przekształca się w kompulsywne objadanie się lub bulimię.

• gimnastyka,

• balet,

• taniec współczesny,

• łyżwiarstwo figurowe,

• pływanie.

​

• Doświadczenie bycia wyśmiewanym i dręczonym, często z powodu swojego wyglądu oraz wagi - BODY-SHAMING.

• Porównywanie się do rówieśników.

• Nadwrażliwość na opinię innych.